Tadeusz Bylicawspomnienie ciągle żywe

Poniżej kilka fotografii z samego miejsca jak również okolicy.

Ścieżki naszego życia czasem wydają nam się dziwne. Spotykamy na nich ludzi, którzy wywierają na nas większy czasem, zasadniczy wpływ.Nie ma przypadków ktoś powie, a ktoś inny odpowie : - nie ma przypqadków są znaki.

Przypadkiem trafiliśmy do Kokkino Nero - o tym, jak tam było poczytajcie i przeglądnijcie fotografie!

Dwa światy, dwa miejsca. jedna osoba, która to łączy. Tadziu będący w naszej pamięci wciąż.

Miło jest mieć miejsce, gdzie człowiek czuje się jak u siebie, chociaż u siebie nie jest. Urok okolicy, położenie i przemiła Gospodyni oraz załoga stwarzają taką atmosferę!

Dziękujemy

Wszystko jest po coś.... W tym enigmatycznym stwierdzeniu odnajdujemy sens nie tylko emocji. Lód i woda zależą od temperatury.

Zanim stopnieją lody coś musi je ogrzać...

Trudno oprzeć się urokowi późnej jesieni.... W takim otoczeniu człowiek odczuwa, myśli i postrzega inaczej. Nad grobem Tadeusza ogarnia nas spokój....

Pamięć przywiodła nas w to miejsce na kilka chwil. W życiowej wędrówce, tak samo jak w tym dniu, odwiedziliśmy wiele pięknych miejsc. A każde z nich wywoływało inne emocje...inne wrażenia, inny sens.

Ogród wymaga czasu i cierpliwośći. Warto więc zadać sobie pytanie czy ten mój ogród jest ogrodem mojego serca.

Ogród uczy zwalniania tempa, przyzwyczaja do porażek ale daje też niezmierzone chwile przyjemności, radości i ciepła.

A poza tym daje warzywa i owoce ze smakiem i uśmiechem słońca!

Trudno nie oprzeć się urokowi tych zdjęć! Wiele z nich to perełki przedstawiające naturę dzieci i... dorosłych. Pokładamy nadzieję w dzieciach a dom roześmiany, dom rozbawiony dziecięcym gwarem i radością to dom ...szczęśliwy. To również dom z przyszłością!

Po drugiej stronie lustra stoisz i patrzysz na nas jak na swoje  „Tęczowe” dzieci.

Rozbrykani w dziecinnych zabawach widzimy w lustrze życia własne odbicia a czasem sięgamy głębiej...